บริเวณที่อุตสาหกรรมมีการขยายตัวจับกลุ่มกันหนาแน่น ซึ่งจะก่อให้เกิดการขยายตัวอย่างต่อเนื่องไปยังดินแดนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง อันเนื่องมาจากแรงกระตุ้นของอุตสาหกรรมในบริเวณนั้น แนวความคิดนี้ นักเศรษฐศาสตร์ภูมิภาคชาวฝรั่งเศสชื่อ ฟร๊องชัว แปร์รู (Francois Perroux) ได้เสนอไว้เป็นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๘ ต่อมาประเทศทางตะวันตกหลายประเทศได้นำไปใช้ในการวางนโยบายการพัฒนาภูมิภาค ทั้งนี้โดยกำหนดให้มีขั้วความเจริญเติบโตขึ้น ๑ แห่ง หรือ ๒-๓ แห่งภายในภูมิภาคที่มีเศรษฐกิจตกต่ำ จากนั้นก็ทุ่มเทการลงทุนใหม่ๆ ลงไปในบริเวณนั้น แทนที่จะกระจายไปทั่วทั้งภูมิภาค วีการเช่นนี้ย่อมทำให้การใช้จ่ายมีประสิทธิผลมากขึ้นและอุตสาหกรรมใหม่ๆ มีโอกาสที่จะเจริญเติบโตต่อไปได้ด้วยตนเอง

พจนานุกรมศัพท์ประชากรศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน